Ευτυχισμένο το 2015 σε όλους, ευχόμαστε η νέα σας χρονιά να είναι γεμάτη ευτυχία και υγεία!!

Θέλουμε να ξεκινήσουμε τη φετινή ανάρτηση ιστολογίου με τη συνέχιση του Το Alzheimer Speaks Radio Talk Show. Συνεχίζουμε τη συζήτησή μας καθώς η Λόρι και ο Γουές δίνουν τις προσωπικές τους αφηγήσεις για το πώς αντιμετώπισαν τη νόσο του Αλτσχάιμερ όταν παρουσιάστηκε από τους γονείς τους. Προσβλέπουμε σε ένα θετικό έτος ανάπτυξης και ανάπτυξης, καθώς το MemTrax συνεχίζει να προσφέρει μια καινοτομία γνωστικό τεστ, χρήσιμες συμβουλές για τη γήρανση και μια ενεργή ροή μέσων κοινωνικής δικτύωσης γεμάτη με χρήσιμες, ενημερωμένες ειδήσεις για την υγεία του εγκεφάλου.

Λόρι:

Έχω μία ερώτηση για εσένα. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους στην κοινότητα του άνοια στο σύνολό τους είναι αναστατωμένοι που μειώθηκαν οι αριθμοί, εν μέρει είναι ότι οι άνθρωποι ανησυχούν ότι δεν θα ληφθεί σοβαρά υπόψη, όσον αφορά την ανάγκη για χρηματοδότηση. Οι άνθρωποι ανησυχούν ότι επειδή ακούμε περισσότερα για την άνοια Lewybody και την κροταφική μετωπιαία άνοια και μπορεί να μην είναι κάτω από αυτόν τον τίτλο και οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται μικρότεροι αλλά είναι απλώς ένας άλλος τύπος άνοιας. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για αυτό;

Δρ Άσφορντ:

Νομίζω ότι αυτό που δείχνουν τα στοιχεία της νεκροψίας, εξετάζουμε τους ανθρώπους μετά τον θάνατο τους, είναι πολύ σημαντικό. Νομίζω ότι είναι πολύ καλό να κοιτάξεις τον εγκέφαλο ενός ατόμου για να δεις τι συνέβαινε στην πραγματικότητα, ο Κέρτις έθεσε ήδη το θέμα του πατέρα μου με άνοια, το οποίο είχα την ατυχή εμπειρία να τον παρακολουθούσα από πολύ καλή μνήμη μέχρι να χάσει σταδιακά. η μνήμη του. Όταν τελικά πέρασε, κοίταξα τον εγκέφαλό του για να δω τι συνέβαινε στην πραγματικότητα.

Αποδείχθηκε ότι είχε μέτρια έως σοβαρή μετωπική κροταφική άνοια, μέτρια έως σοβαρή αγγειακή άνοια και ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ. Ήταν 88 όταν πέθανε και όσο μεγαλώνεις αναπτύσσεις όλο και περισσότερα πράγματα. Επίσης, οδηγούσε το ποδήλατό του χωρίς κράνος, οπότε ξέρω ότι είχε πολλά τραύματα στο κεφάλι όταν έπεσε. Ήταν επίσης ένας από τους καλύτερους πότες στο Σαν Φρανσίσκο για αρκετά χρόνια, αν και ποτέ δεν είχε πρόβλημα με αυτό. Είχε το χαμηλότερο επίπεδο b-12 που είχα δει ποτέ, δεν συμβαδίζει με τις βολές του b-12. Το θέμα είναι ότι η νόσος του Αλτσχάιμερ όπως εσείς ανέφερε ότι η μητέρα σας ξεκίνησε στα 50 της, η ανησυχία είναι ότι, εκτός κι αν είχε ένα από τα σπάνια γονίδια πρώιμης έναρξης, ότι πιθανότατα είχε 2 από τα γονίδια APOE 4. Αυτά είναι τα γονίδια που πιστεύω ότι είναι τόσο σημαντικά για να καταλάβουμε για να δούμε αν δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τη νόσο του Αλτσχάιμερ τουλάχιστον σε άτομα ηλικίας κάτω των 80 ετών. ο APOE Το γονίδιο κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη που διαχειρίζεται τη χοληστερόλη, οπότε η διαχείριση της χοληστερόλης, νομίζω, θα είναι ένας απόλυτος κρίσιμος παράγοντας για να κατανοήσουμε καλύτερα την πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ και όχι τη διαχείρισή της στο σώμα, αλλά στην πραγματικότητα τη διαχείριση της στον εγκέφαλο. Η χοληστερόλη είναι το μεγαλύτερο συστατικό του εγκεφάλου. Είναι τόσο σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε όλα αυτά τα πράγματα, εάν εξαλείψουμε τη νόσο του Αλτσχάιμερ οι άνθρωποι θα μεγαλώσουν και θα έχουν άλλους τύπους άνοιας, επομένως πρέπει να ανησυχούμε για όλα αυτά τα πράγματα.

Λόρι:

Συμφωνώ, συμφωνώ απόλυτα. Με τη μαμά μου δεν διαγνώστηκε επίσημα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, επειδή για 10 χρόνια ήταν κάπως κακοήθης στις ορμόνες τότε. Όταν τελικά κάναμε το τεστ, είχε το τεστ 10 ερωτήσεων και επειδή περνούσε μια καλή μέρα πέρασε, οπότε δεν ήταν πλέον προσιτό.

Όταν ο πατέρας μου αρρώστησε, την πήγαμε για εκτεταμένες εξετάσεις και έκαναν 2 ή 3 ημέρες εξετάσεις και μέχρι εκείνο το σημείο ήταν φρικτό, φρικτό για εκείνη. Τα αποτελέσματα των δοκιμών επέστρεψαν. είχε τη νοοτροπία τριών ετών μην την αφήσεις από τα μάτια σου. Ήταν αρκετά τρομακτικά και αρκετά καταστροφικά νέα να λάβουμε, παρόλο που είδαμε την παρακμή και ξέραμε ως οικογένεια και νιώθαμε ως οικογένεια, αλλά οι γιατροί ήταν φρικιαστικοί.

Πώς μπορώ να ξέρω αν έχω νόσο Αλτσχάιμερ;

Τότε, όπως είπατε, οι γιατροί σήμερα χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση, αλλά τότε ήταν χειρότερα, όσον αφορά την προσπάθεια να φτάσουμε στο βάθος. Ακούω καθημερινά μια ιστορία για ανθρώπους που πηγαίνουν στο γιατρό και πώς αντιμετωπίζονται και τους γίνεται λάθος διάγνωση και πόσο δύσκολο και επώδυνο είναι για αυτούς να πρέπει να κάνουν παρέα εκεί έξω και να μην έχουν την υποστήριξη ή να λάβουν τη διάγνωση και να τους λένε να επιστρέψουν και δείτε με σε 9 μήνες ή 12 μήνες ή εδώ είναι το αριθμός στην Ένωση Αλτσχάιμερ και αυτό είναι. Είναι τόσο συγκλονισμένοι και υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να αλλάξουμε.

Είναι συναρπαστικό, είμαι πολύ ενθουσιασμένος που βλέπω τις φιλικές προς την άνοια κοινότητες και τις επιχειρήσεις να αρχίζουν να εμφανίζονται και τους πρωταθλητές της άνοιας και υπάρχουν περισσότερα στον Τύπο σχετικά με αυτό, νομίζω ότι όλα αυτά είναι μεγάλα θετικά, θα ήθελα να δω περισσότερες θετικές ιστορίες σχετικά με την ασθένεια, είναι όλη η καταστροφή και η κατήφεια και αυτό είναι που φοβίζει τους ανθρώπους να βγουν και να πάρουν δοκιμαστεί είναι επειδή όλα είναι καταστροφή και κατήφεια. Πρέπει να δώσουμε στους ανθρώπους ελπίδα και υποστήριξη στη διαδικασία, διαφορετικά δεν θα θέλουν να το ανακαλύψουν λόγω όλων των αρνητικών που συνδέονται με αυτό. Έχουμε μακρύ δρόμο μέχρι τη σκαπάνη.