ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ 2015 ਦੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ, ਅਸੀਂ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਵੇ !!

ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਾਲ ਦੇ ਬਲੌਗ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰਸ ਸਪੀਕਸ ਰੇਡੀਓ ਟਾਕ ਸ਼ੋਅ. ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਚਰਚਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਰੀ ਅਤੇ ਵੇਸ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਬਿਰਤਾਂਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਨਜਿੱਠਿਆ ਜਦੋਂ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸਾਲ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਮਟਰੈਕਸ ਇੱਕ ਨਵੀਨਤਾਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਬੋਧਾਤਮਕ ਟੈਸਟ, ਮਦਦਗਾਰ ਬੁਢਾਪਾ ਸੁਝਾਅ, ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਲਾਭਦਾਇਕ, ਅੱਪ ਟੂ ਡੇਟ, ਖਬਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਇੱਕ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਫੀਡ।

ਲੋਰੀ:

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਹੈ। ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਦਿਮਾਗੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਸਮੁੱਚੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਨ ਕਿ ਸੰਖਿਆ ਘੱਟ ਗਈ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਚਿੰਤਤ ਹਨ ਕਿ ਫੰਡਿੰਗ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਲੋਕ ਚਿੰਤਤ ਹਨ ਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸ ਲੇਵੀਬੌਡੀ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਟੈਂਪੋਰਲ ਫਰੰਟਲ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਅਧੀਨ ਨਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸੰਖਿਆ ਘੱਟ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਪਰ ਇਹ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਿਸਮ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਹਨ?

ਡਾ. ਐਸ਼ਫੋਰਡ:

ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪੋਸਟਮਾਰਟਮ ਡੇਟਾ ਜੋ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਕਰਟਿਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਹੋਣ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਉਠਾਇਆ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਗੁਆਉਣ ਤੱਕ ਦੇਖਣ ਦਾ ਮੰਦਭਾਗਾ ਅਨੁਭਵ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ. ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਖਰਕਾਰ ਲੰਘ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਦਿਮਾਗ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਇਹ ਪਤਾ ਚਲਿਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮੱਧਮ ਤੋਂ ਗੰਭੀਰ ਫਰੰਟੋ ਟੈਂਪੋਰਲ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ, ਮੱਧਮ ਤੋਂ ਗੰਭੀਰ ਨਾੜੀ ਦਿਮਾਗੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ, ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਦਰਮਿਆਨੀ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ 88 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਹੈਲਮੇਟ ਦੇ ਆਪਣੀ ਸਾਈਕਲ ਵੀ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਡਿੱਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਕਈ ਸੱਟਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸੈਨ ਫਰਾਂਸਿਸਕੋ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਕਦੇ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਕੋਲ ਸਭ ਤੋਂ ਨੀਵਾਂ ਬੀ-12 ਪੱਧਰ ਸੀ ਜੋ ਮੈਂ ਕਦੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੀ-12 ਸ਼ਾਟਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਗ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਂ ਨੂੰ 50 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਇੱਕ ਦੁਰਲੱਭ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਸ਼ਾਇਦ APOE 2 ਜੀਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 4 ਸਨ। ਇਹ ਉਹ ਜੀਨ ਹਨ ਜੋ ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਸਮਝਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 80 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਦ ਏਪੀਓਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਲਈ ਜੀਨ ਕੋਡ ਜੋ ਕੋਲੇਸਟ੍ਰੋਲ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਕੋਲੈਸਟ੍ਰੋਲ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ, ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ, ਸਾਡੇ ਲਈ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਨਾ ਕਰਨ, ਬਲਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਨਾਜ਼ੁਕ ਕਾਰਕ ਹੋਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਲੈਸਟ੍ਰੋਲ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤੱਤ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਲੋਕ ਬੁੱਢੇ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਡਿਮੇਨਸ਼ੀਆ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ।

ਲੋਰੀ:

ਮੈਂ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਉਸਦੀ 60 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਸ਼ਖੀਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ 10 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹਾਰਮੋਨਸ ਲਈ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪੂ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸਦਾ ਟੈਸਟ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਦਾ 10 ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਟੈਸਟ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਦਿਨ ਚੰਗਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਪਾਸ ਹੋ ਗਈ, ਇਸਲਈ ਇਹ ਹੁਣ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਜਾਂਚ ਲਈ ਲੈ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 2 ਜਾਂ 3 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਇਹ ਉਸ 'ਤੇ ਭਿਆਨਕ ਭਿਆਨਕ ਸੀ. ਟੈਸਟ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਾਪਸ ਆਏ; ਉਸ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਾ ਹੋਣ ਦਿਓ। ਇਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਡਰਾਉਣਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਖਬਰ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਗਿਰਾਵਟ ਦੇਖੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਸਨ।

ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ਹੈ?

ਉਸ ਸਮੇਂ, ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਮਾੜਾ ਸੀ, ਇਸਦੀ ਤਹਿ ਤੱਕ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ। ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਅਤੇ ਗਲਤ ਨਿਦਾਨ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਅਤੇ ਦਰਦਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਰੁਕਣਾ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾ ਮਿਲਣਾ ਜਾਂ ਜਾਂਚ ਕਰਵਾਉਣਾ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ 9 ਮਹੀਨਿਆਂ ਜਾਂ 12 ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖੋ ਜਾਂ ਇੱਥੇ ਹੈ ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਨੂੰ ਨੰਬਰ ਅਤੇ ਇਹ ਹੈ। ਉਹ ਸਿਰਫ ਇੰਨੇ ਦੱਬੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬਦਲਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ.

ਇਹ ਰੋਮਾਂਚਕ ਹੈ, ਮੈਂ ਡਿਮੇਨਸ਼ੀਆ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਪੌਪ-ਅਪ ਹੋਣ ਅਤੇ ਡਿਮੈਂਸ਼ੀਆ ਚੈਂਪੀਅਨਜ਼ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਵੱਡੀਆਂ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਹਨ, ਮੈਂ ਹੋਰ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹਾਂਗਾ ਬਿਮਾਰੀ ਬਾਰੇ, ਇਹ ਸਭ ਤਬਾਹੀ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹੀ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਡਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਟੈਸਟ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤਬਾਹੀ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਮੀਦ ਅਤੇ ਸਮਰਥਨ ਦੇਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹ ਇਸ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਾਰੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਕਾਰਨਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਰਸਤਾ ਹੈ.