Let op de ziekte van Alzheimer en leer de echte waarschuwingssignalen kennen - Interview Deel 3

Vandaag gaan we verder met het “Alzheimer spreekt radio-interview” en gaan we dieper in op hoe mensen dementie herkennen en waarom het zo gemakkelijk is om onopgemerkt te blijven. Met deze informatie krijgt u een beter inzicht in de huidige staat van dementiedetectie en ziet u dat het tijd is voor enkele grote veranderingen! We zullen waarschuwingssignalen en ideeën voor dementie delen die u kunnen helpen bij het omgaan met vrienden of families die mogelijk last hebben van vroege tekenen van cognitieve achteruitgang.

"Heeft u uw arts verteld over uw geheugenproblemen?" … "Nee, ik ben het vergeten."

Lori:

Kunt u ons vertellen naar welke ernstige problemen we echt moeten zoeken als we ons zorgen maken over dementie, wat zijn enkele van de verklikkers?

Dr Ashford:

Er is wat misverstand over de woordtekens in termen van geneeskunde, omdat de Alzheimer's Association heeft hun 10 waarschuwingssignalen; het punt is dat tekenen dingen zijn die een arts ziet en symptomen dingen zijn die patiënten en familieleden melden. Het zijn echt de symptomen waar we ons zorgen over maken, die ertoe kunnen leiden dat je naar een dokter gaat, de grootste factor die ertoe leidt dat je naar een dokter gaat, is pijn. De alzheimerpatiënten hebben in ieder geval minder pijn; ze lijken zelfs minder artritis te hebben. Ze gaan niet vaak naar hun dokter. Pas als iemand ze daadwerkelijk naar hun dokter sleept, worden ze zelfs goed beoordeeld.

Een typisch verhaal dat ik vertel, is dat de patiënten zich er minimaal van bewust zijn dat hun geheugen faalt, hoewel er een punt lijkt te zijn, al heel vroeg, waar iemand zich subjectief bewust is van een klein beetje geheugenproblemen. Wat er meestal gebeurt, is dat andere mensen beginnen te merken dat de persoon geheugenproblemen heeft. Een patiënt gaat naar een dokter en de dokter zegt: "Hallo, heeft u de laatste tijd problemen gehad?" De patiënt zal zeggen: "Niets dat ik me kan herinneren." De dokter kijkt dan even snel en zegt: 'Het gaat goed met je', want de Alzheimerpatiënten zijn meestal vrij gezond. De dokter zal zeggen: "Ik zie je volgend jaar weer!" Vervolgens gaat de patiënt naar de wachtkamer en ontmoet de echtgenoot (of significante ander) die op hem wacht, die zal vragen: "Hoe is het gegaan? Wat heeft de dokter gezegd?" De patiënt zal zeggen: "De dokter zegt dat het goed met me gaat!" De echtgeno(o)t(e) (of significante ander) zal dan vragen: "Heb je hem verteld over je geheugenproblemen?", en de patiënt zal zeggen: "Nee, ik ben het vergeten." En daar zit het probleem. Tenzij iemand naar binnen gaat om ervoor te zorgen dat de arts aandacht heeft voor het probleem van cognitieve stoornissen, is de arts, die zich niet richt op de cognitieve status van de patiënt, en de meesten niet eens getraind om de subtiele geheugenveranderingen te herkennen die wijzen op vroege dementie ( vooral in een druk klinisch kantoor), zal de kwestie missen. Dat is waar we zijn met de algemene staat van de geneeskunde. Een van de eerste dingen die we moeten doen, is artsen trainen om meer aandacht te besteden aan cognitieve stoornissen, en we moeten de bevolking trainen om een ​​soort objectieve meting van het geheugen te doen. Je kunt iemand niet zomaar vragen hoe zijn geheugen is. Deze lacune in de zorg lanceerde de ontwikkeling van MemTrax, zodat individuen gemakkelijk een leuke test kunnen doen en ze het niet erg vinden om nog een keer te doen. Veel van de tests die de Alzheimer-experts op patiënten doen om ze op hun geheugen te testen, zijn onaangenaam; ze zullen zeggen: "Ik heb 15 woorden en ik wil dat je deze woorden keer op keer herhaalt", en ze zullen 10 minuten later terugkomen en zeggen "herinner je je de woorden?" Ik weet niet of je dit ooit eerder hebt gedaan, maar het is de meest onaangename oefening.

Lori:

Oh het is verschrikkelijk! Ik maak deel uit van het geheugenproject van Minnesota, dus ik ga er elk jaar naar toe. Het eerste jaar dat ik ging, vroeg ik hen: "Ga je me naar huis laten gaan?" Omdat ik zo gestrest was omdat ik dacht dat ik het niet goed deed en ze zeiden "je hebt het geweldig gedaan!" en ik zei: "Ik heb dit niet afgemaakt en dat wist ik niet." Ze zeiden: "Lori, we moeten deze tests uitvoeren voor mensen met een fotografisch geheugen en al deze dingen." Het zou leuk geweest zijn om dit van tevoren te weten, omdat ik dacht dat ik het vreselijk deed, het voegt zoveel stress toe. Ik merkte dat hoe meer ik me op de antwoorden probeerde te concentreren, hoe slechter ik het zou doen. Toen ik hun in een meer ontspannen toestand zat, deed ik het beter. Het is moeilijk om daar ontspannen te zitten. Het voelde alsof je een leugendetectortest kreeg van de FBI.

dokter Ashford

Dat klopt precies! Ja. Daarom heb ik ontwikkeld MemTrax, omdat het hele proces zo onaangenaam was. Ik wil iets dat net zo leuk is om te doen als een kruiswoordpuzzel of sudoku. MemTrax is ontworpen om precies dat te zijn, het is ontworpen om leuk en gemakkelijk te zijn en iets dat je thuis of in een dokterspraktijk kunt doen en is veel gevoeliger voor het al dan niet hebben van geheugenproblemen dan een van deze tests die ze geven.

Er is een enorm probleem in deze wereld dat de computers het overnemen. Ze namen de banken over, ze hebben de planningssystemen van luchtvaartmaatschappijen overgenomen en hebben met grote moeite de systemen voor medische dossiers overgenomen. Op dit moment hebben ze het geautomatiseerd testen van de mentale functie nog niet overgenomen. Ik denk dat er ook op dat gebied wat automatisering moet komen.

Lori:

Interessant, ik ga Curtis erbij halen. Curtis Ik vroeg me af of je iets had dat je tot nu toe aan het gesprek wilde toevoegen in termen van de noodzaak van een screening zoals MemTrax. Wat zie je in termen van de reactie van mensen op je technologie?

Curtis:

Papa (Dr. Ashford) deed zijn geheugentest bij bejaardentehuizen overal in het land, waar we ook woonden. Hij zou tips en informatie geven over gezond ouder worden over de ziekte van Alzheimer en geheugenverlies. Hij deed zijn test op een enorm scherm met behulp van een diavoorstellingprojector, en liet iedereen hun antwoorden opschrijven voor een enorm publiek van 20 tot 100 personen. Ze zouden de beelden bekijken terwijl hij de hand gaf, en een assistent zou de test met de hand scoren, en het proces was lang en eentonig. Nadat ik hem had gevolgd en geholpen bij deze evenementen, wilde ik helpen met de technologie. Ik ben een totale computerfanaat en dat ben ik altijd geweest, dus ik wilde hem echt helpen om zijn test naar de wereld te brengen, het was zo cool, hij zou zijn vrije tijd gebruiken om deze informatie te geven en uit te zoeken hoe hij geheugen kan detecteren problemen. Hij is er zo gepassioneerd over en ik ben zo dankbaar geweest om hem te helpen het de wereld in te krijgen en te helpen waar ik maar kon.

Bedankt voor je deelname aan deze blogpost. Nu de feestdagen dichterbij komen, moeten we het initiatief nemen om de eerste tekenen van dementie te herkennen bij degenen van wie we houden. Tot de volgende keer wanneer we ons interview voortzetten en geweldige informatie krijgen van Dr. Ashford over hoe je je hersenen kunt beschermen!