…hala herkesin tanıdığı en hoş adamlardan biriydi… Ona “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” diye sorsanız. “Sanırım öyle!” diye cevap verirdi.

Alzheimer's Speaks Radio talk show tartışmamıza devam ederken, Lori La Bey ve mucidi Dr. Ashford MemTrax Alzheimer hastalığına ve bunamaya daldıklarında ebeveynleri ile başa çıkma konusundaki kişisel deneyimlerini aktarıyorlar. öğreniyoruz Ashford, ilginç bir sağlık ipucu, eğitim ve sosyal etkileşim, beynin sağlıklı olması için gereken çok önemli uyarılardır. Hafıza hastalığına karşı karşıya olduğumuz son derece kişisel bir blog yazısı için bu hafta bize katılın.

Lori:

Evet, annem için de korkunçtu, bir şeylerin yanlış olduğunu biliyordu. İşini nasıl yapacağına dair 3'lü bir klasör yaptı, rutinler, zamanı anlatmak açısından farklı şekillerde uyum sağlamak için çok önemli hale geldi, Alzheimer hastalığından etkilenirken manevra yaptığı şeyler için harikaydı. Basit hilelerinden biri televizyonu aynı kanalda tutmaktı çünkü o zaman haberlerden ve kimin yayında olduğunu, öğle yemeği zamanı mı, akşam yemeği mi yoksa yatma zamanı mı olduğunu biliyordu. Onun anlaşmasının ne olduğunu bilmiyorduk, kanal 4'te olmalıydı, şimdi ve günler programlama ile her şeyi o kadar çok değiştiriyorlar ki, birinin bunu bu şekilde kullanması zor olurdu. O zamanlar onun için gerçekten iyi çalıştı.

Dr.

Ama sana bunu yaptığını söylemedi mi?

Lori:

Hayır hayır hayır…

Dr.

Aynen öyle. (Dr. Ashford, Alzheimer ve demansı olan bazı kişilerin semptomlarından ve rahatsızlıklarından bahsetmeyeceği veya bunlara dikkat çekmeyeceği konusunda daha önceki bir blog yazısında önceki görüşünü sağlamlaştırıyor.)

Lori:

Bize söylediği bazı şeyler vardı, o zaman artık işe yaramadığı ve bir işi olmadığı zamandı, örtbas etmede kesinlikle mükemmeldi. Yaptığı şeyler inanılmazdı ve kişisel olarak sosyal katılımın çok kritik olduğunu düşünüyorum ve bence bu yüzden yaşadığı kadar yaşadı, çünkü son 4 yılında, son aşamalarındaydı, hala bir bağlantı vardı. . O kadar derin ve canlı değildi ama onu çevreleyen insanlarla çok ilgiliydi. O sırada huzurevindeydi ve inanılmazdı, o kıvılcımı görüyorsun, benim için sosyal katılımın ve Alzheimer hastalığının etkileri hakkında daha fazla araştırma yapılmasını istiyorum, şimdi biraz görmeye başladık ama her şey öyle görünüyor. bir tedavi açısından bir tür eczane olmak ve kişisel bir açıdan düşünüyorum, tüm sosyal parça nasıl yaşanacağı ve onunla nasıl ilgilenileceği açısından çok kritik çünkü hepimiz küçük sihirli mermiyi biliyoruz [A Alzheimer hastalığı için ilaç tedavisi] bir çıkış yolu, eğer bir tane olacaksa ya da hayatta tamamen bir değişiklik olacaksa, sadece nişan parçasının çok hayati olduğunu hissediyorum. Alzheimer hastalığının bazı semptomlarını savuşturmak söz konusu olduğunda, nişan parçasının kritik olduğunu düşünüyor musunuz?

Dr.

sana %100 katılıyorum. Bence son derece önemli, ama dediğim gibi eğitim önemli, eğitim almak, insanlarla etkileşim kurmak için mutlaka okula gitmek zorunda değilsiniz, sosyal etkileşime inanıyorum, hatta kiliseye gitmenin insanlar için iyi olduğuna inanıyorum [yardım etmek için] demans ve Alzheimer hastalığını önlemek], özellikle manevi nedenlerle değil, kilisenin sunacağı veya diğer sosyal kuruluşların sunacağı diğer insanlarla muazzam miktarda destek ve katılım için.

Bu yüzden, bu şeylere devam etmenin beyninizin ihtiyaç duyduğu türden bir uyarım olduğunu düşünüyorum ve bu, hoş olan ve sizi devam ettiren, stresli olmayan bir uyarı olmalıdır. Babam son derece sosyaldi ve hayatının son yılında bile bakım durumundayken bile herkesin tanıdığı en hoş adamlardan biriydi. Onu [Alzheimer hastalığına yakalanmışken] görmeye giderdiniz ve sizi gördüğüne çok sevindi ve onu ziyaret ettiğiniz için çok mutlu oldu. Ona “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” diye sorsaydın. “Sanırım öyle!” diye cevap verirdi. Hiç kimseyi hatırlayamamasına rağmen hâlâ çok zengin bir hayat yaşıyordu. 80'li yaşlarının sonlarındaydı ve yaklaşık 10 yıldır bu sorunları yaşıyordu. Bunlar yavaş yavaş gidiyor, hayatın bir parçası, keşfettiğim gibi yaşlanma sürecini durduramayacaksınız.