"Aku ana ing puncak karirku ... mungkasi saka posisiku .. iku banget cilaka."

Minggu iki kita diberkahi karo akun tangan pertama saka wong sing saiki lagi ngalami diagnosis penyakit Alzheimer sing luwih enom. Kita nerusake transkripsi acara radio saka The Sound of Ideas sing bisa diwiwiti saka wiwitan kanthi ngeklik Kene. Kita bisa krungu crita babagan wanita umur 60 taun sing ana ing karir utama nalika dheweke wuta karo diagnosis Gangguan Kognitif Mild. Maca kanggo ngerteni apa sing kedadeyan sabanjure…

Mike McIntyre

Saiki kita ngundang program kasebut, Joan Euronus, dheweke manggon ing Hudson lan dadi pasien Alzheimer sing luwih enom. Kita pengin entuk perspektif saka wong sing bener-bener berjuang. Sing ana tembung sing Julianne Moore digunakake ing dina liyane, iku babagan berjuang ora kudu gerah karo penyakit. Joan welcome kanggo program kita appreciate sampeyan nggawe wektu kanggo kita.

Joan

Matur nuwun.

Mike McIntyre

Dadi aku takon sethithik babagan kasus sampeyan, sampeyan didiagnosis ing umur pira?

Joan

Aku didiagnosis nalika umur 62 taun.

Mike McIntyre

Sing enom.

Joan

Bener, nanging aku sing pisanan ngerteni akeh masalah dhewe. Aku wiwit duwe sawetara masalah memori ing pungkasan 50 lan ing umur 60 aku lunga menyang dokter lan ngandhani babagan keprihatinanku dheweke ngirim aku menyang a ahli saraf sing ing wektu iku ing umur 60 diagnosa kula karo gangguan kognitif entheng lan uga wis marang kula sing bisa kamungkinan ing rong taun kanggo berkembang penyakit Alzheimer. Ing umur 62, 2 taun mengko, aku didiagnosis Alzheimer tahap awal sing luwih enom.

Mike McIntyre

Apa aku bisa takon umur sampeyan dina iki?

Joan

Aku 66.

Mike McIntyre

Sampeyan wis urip karo diagnosa iki kanggo 4 taun marang kula dicokot sethitik babagan ow impact sampeyan saben dina. Apa masalah memori, masalah kebingungan?

Joan

Inggih… loro-lorone. Aku wis makarya ing lapangan kesehatan kanggo liwat 20 taun lan Jeksa Agung bisa ngetokake diwiwiti karo general manager saka a rumah sakit Aku tanggung jawab kanggo kabeh operasi program. Nyewa staf, wutah, PNL, lan penganggaran. Iku dadi luwih angel kanggo aku, butuh wektu luwih suwe kanggo ngrampungake tujuan kasebut. Apa sing dakkarepake yaiku nggunakake cathetan kirim liyane.

Aku kesasar karo pituduh lan sinau program anyar ing karya. Sing wis maju, mula aku dicopot saka jabatanku ing April 2011 lan ngrusak banget. Aku ana ing perdana karir dadi general manager saka hospice. Aku wis mikir yen aku bakal kerja nganti pensiun, mula kudu cacat, lan matur nuwun banget yen aku nampa liwat Layanan Medicare. Aku ora duwe jangkoan asuransi liyane, aku ora layak kanggo Medicare, aku isih enom banget, mula aku mlebu asuransi bojoku. Dheweke ngrencanakake pensiun nanging amarga "ora bisa kerja," dheweke kudu terus kerja. Perjuangan kanggo aku iku sing saiki wis diganti, wong bakal ngomong "Apa sampeyan kelingan nalika kita nindakake iki 5-6 taun kepungkur lan aku bakal ngomong ora. Kanthi panjurung sethithik lan pembinaan sethithik aku bakal ngelingi. Contone, nalika Natal, aku pamit karo mantu lan tinimbang ngucapake Sugeng Natal, aku ngucapake selamat ulang tahun. Aku nyekel dhewe lan iki minangka pratandha "apa iki bakal kelakon," ing ngendi aku ora bakal ngelingi yen Natal iku dudu ulang tahune.

Pancen angel banget, perjuangane angel banget nanging nandhang sangsara ing wektu sing padha. Kasangsaran kasebut amarga kasangsaran sing dakkira kanggo bojoku sing bakal dadi pengasuhku, sepira abote. Ibuku tilar donya amarga Alzheimer, ibuku lan bapakku wis nikah 69 taun lan bapakku dadi pengasuh tunggal. Aku ndeleng karusakan saka penyakit kasebut lan pungkasane nyebabake dheweke seda. Ora ana apa-apa ing wektu iki sing bisa daklakoni, nanging aku duwe iman lan pangarep-arep ing riset Asosiasi Alzheimer sing ing sawetara titik bakal nemokake obat lan perawatan sing mandhegake kemajuan. Nanging iki mbutuhake riset lan dana sing akeh, nanging aku isih duwe pangarep-arep, yen ora kanggo awakku dhewe, kanggo akeh wong liya sing bakal nandhang penyakit iki.