Szczęśliwego 2015 roku dla wszystkich, mamy nadzieję, że Wasz nowy rok będzie pełen szczęścia i dobrego zdrowia!!

Tegoroczny wpis na blogu chcemy rozpocząć od naszej kontynuacji Choroba Alzheimera mówi audycja radiowa. Kontynuujemy naszą dyskusję, gdy Lori i Wes przedstawiają swoje osobiste relacje z tego, jak radzili sobie z chorobą Alzheimera, gdy została przedstawiona przez rodziców. Czekamy na pozytywny rok wzrostu i rozwoju, ponieważ MemTrax nadal zapewnia innowacyjność test poznawczy, pomocne wskazówki dotyczące starzenia się i aktywny kanał mediów społecznościowych wypełniony przydatnymi, aktualnymi wiadomościami na temat zdrowia mózgu.

Lori:

Mam pytanie do ciebie. Znam wiele osób w społeczności demencja jako całość jest zdenerwowana tym, że liczby spadły, częściowo obawiają się, że nie zostanie to potraktowane poważnie, jeśli chodzi o potrzebę finansowania. Ludzie martwią się tym, ponieważ słyszymy więcej o demencji Lewybody i demencji czołowej skroniowej i może nie być pod tym tytułem, a liczby mogą wydawać się mniejsze, ale jest to po prostu inny rodzaj demencji. Co o tym myślisz?

Dr Ashford:

Myślę, że to, co pokazują dane z autopsji, że przyglądamy się ludziom po ich śmierci, jest bardzo ważne. Myślę, że to bardzo dobra rzecz, aby spojrzeć na mózg osoby, aby zobaczyć, co się naprawdę dzieje. Curtis już poruszył kwestię demencji mojego ojca, którą miałem niefortunne doświadczenie, obserwując go od bardzo dobrej pamięci do stopniowej utraty jego pamięć. Kiedy w końcu odszedł, obejrzałem jego mózg, aby zobaczyć, co się właściwie dzieje.

Okazało się, że miał umiarkowaną do ciężkiej demencję czołowo-skroniową, umiarkowaną do ciężkiej demencję naczyniową oraz łagodną do umiarkowanej chorobę Alzheimera. Miał 88 lat, kiedy umarł, a wraz z wiekiem rozwija się coraz więcej rzeczy. Jeździł też na rowerze bez kasku, więc wiem, że po upadku miał kilka urazów głowy. Był też jednym z najlepszych pijących w San Francisco przez kilka lat, choć nigdy nie miał z tym problemu. Miał najniższy poziom b-12, jaki kiedykolwiek widziałem, nie nadążał za strzałami b-12. Chodzi o to, że choroba Alzheimera, taka jak ty, zgłosiła, że ​​twoja matka zaczynała po pięćdziesiątce, a obawa w tym, że prawdopodobnie miała 50 z 2 genów APOE, chyba że miała jeden z rzadkich genów wczesnego początku. Uważam, że są to geny, które są dla nas tak ważne, abyśmy zrozumieli, czy nie możemy zapobiec chorobie Alzheimera przynajmniej u osób poniżej 4 roku życia. The APOE gen koduje białko, które zarządza cholesterolem, więc myślę, że zarządzanie cholesterolem będzie absolutnie krytycznym czynnikiem, abyśmy mogli lepiej zrozumieć, jak zapobiegać chorobie Alzheimera i nie zarządzać nią w ciele, ale właściwie zarządzać nią w mózgu, ponieważ cholesterol jest największym składnikiem mózgu. Jest dla nas tak ważne, żebyśmy wiedzieli o tych wszystkich rzeczach, jeśli wyeliminujemy chorobę Alzheimera, ludzie będą się starzeć i cierpią na inne rodzaje demencji, więc musimy się tym wszystkim martwić.

Lori:

Zgadzam się, całkowicie się zgadzam. U mojej mamy formalnie zdiagnozowano ją dopiero w połowie lat 60, ponieważ przez 10 lat była to po prostu kupa hormonów. Kiedy w końcu ją przetestowaliśmy, miała test 10 pytań, a ponieważ miała dobry dzień, zdała, więc nie było już dostępne.

Kiedy mój tata zachorował, zabraliśmy ją na obszerne testy i zrobili 2 lub 3 dni testów i do tego momentu było to strasznie strasznie straszne na niej. Wróciły wyniki testu; miała mentalność trzylatka, nie spuszczaj jej z oczu. To była dość przerażająca i dość dewastująca wiadomość, mimo że widzieliśmy spadek i wiedzieliśmy jako rodzina i czuliśmy się jak rodzina, ale lekarze byli przerażający.

Skąd mam wiedzieć, czy mam chorobę Alzheimera?

Wtedy, jak powiedziałeś, lekarze potrzebują więcej edukacji, ale wtedy było gorzej, jeśli chodzi o dotarcie do sedna sprawy. Codziennie słyszę historię o ludziach chodzących do lekarza, o tym, jak są leczeni i błędnie diagnozowani oraz jak trudne i bolesne jest dla nich przebywanie tam bez wsparcia lub uzyskanie diagnozy i polecenie powrotu i zobacz mnie za 9 miesięcy lub 12 miesięcy lub oto numer do Stowarzyszenia Alzheimera i to wszystko. Są po prostu przytłoczeni i tak wiele musimy zmienić.

To ekscytujące, jestem bardzo podekscytowany, widząc, że społeczności i biznes przyjazny dla demencji zaczynają się pojawiać, a także mistrzów demencji i jest o tym więcej w prasie, myślę, że to wszystko są wielkie pozytywy, chciałbym zobaczyć więcej pozytywnych historii o chorobie, jej całej zagładzie i przygnębieniu i to właśnie odstrasza ludzi przed wychodzeniem i dostaniem się przetestowany to dlatego, że wszystko jest zgubą i mrokiem. Musimy dać ludziom nadzieję i wsparcie w tym procesie, inaczej nie będą chcieli się o tym dowiedzieć z powodu wszystkich negatywów z tym związanych. Przed nami długa droga do motyki.