Szczęśliwego 2015 roku dla wszystkich, mamy nadzieję, że nowy rok będzie pełen szczęścia i dobrego zdrowia!!

Chcemy rozpocząć tegoroczny wpis na blogu od naszej kontynuacji Alzheimer's Speaks Radio Talk Show. Kontynuujemy naszą dyskusję, gdy Lori i Wes przedstawiają swoje osobiste relacje z tego, jak radzili sobie z chorobą Alzheimera, gdy została przedstawiona przez rodziców. Czekamy na pozytywny rok wzrostu i rozwoju, ponieważ MemTrax nadal zapewnia innowacyjność test poznawczy, pomocne wskazówki dotyczące starzenia się i aktywny kanał mediów społecznościowych wypełniony przydatnymi, aktualnymi wiadomościami na temat zdrowia mózgu.

Lori:

Mam pytanie do ciebie. Znam wielu ludzi z gminy demencja jako całość są zdenerwowani, że liczby spadły, po części dlatego, że ludzie martwią się, że nie zostanie to potraktowane poważnie, jeśli chodzi o zapotrzebowanie na fundusze. Ludzie się tym martwią, ponieważ słyszymy coraz więcej o demencji Lewybody'ego i skroniowej demencji czołowej i może nie być to pod tą nazwą, a liczby mogą wydawać się mniejsze, ale to tylko inny rodzaj demencji. Co o tym myślisz?

Dr Ashford:

Myślę, że to, co pokazują dane z sekcji zwłok, że patrzymy na ludzi po ich śmierci, jest bardzo ważne. Myślę, że bardzo dobrze jest spojrzeć na mózg osoby, aby zobaczyć, co się właściwie dzieje. Curtis poruszył już kwestię mojego ojca cierpiącego na demencję, którą miałem niefortunne doświadczenie, obserwując go od bardzo dobrej pamięci do stopniowej utraty jego pamięć. Kiedy w końcu odszedł, kazałem przyjrzeć się jego mózgowi, aby zobaczyć, co się właściwie dzieje.

Okazało się, że miał umiarkowane do ciężkiego otępienie czołowo-skroniowe, umiarkowane do ciężkiego otępienie naczyniowe oraz łagodną do umiarkowanej chorobę Alzheimera. Miał 88 lat, kiedy umarł, a wraz z wiekiem rozwija się coraz więcej rzeczy. Jeździł też na rowerze bez kasku, więc wiem, że miał kilka urazów głowy, kiedy upadł. Był też przez kilka lat jednym z najlepszych pijących w San Francisco, choć nigdy nie miał z tym problemu. Miał najniższy poziom b-12, jaki kiedykolwiek widziałem, nie nadążał za strzałami b-12. Chodzi o to, że choroba Alzheimera, jak ty, zgłosiła twoja matka, że ​​zaczęła się po pięćdziesiątce, co budzi niepokój w tym, że jeśli nie miała jednego z rzadkich genów wczesnego początku, prawdopodobnie miała 50 z genów APOE 2. Myślę, że zrozumienie tych genów jest dla nas tak ważne, aby zobaczyć, czy nie możemy zapobiec chorobie Alzheimera przynajmniej u osób poniżej 4 roku życia. The APOE gen koduje białko zarządzające cholesterolem, więc myślę, że zarządzanie cholesterolem będzie absolutnie kluczowym czynnikiem, abyśmy mogli lepiej zrozumieć, jak zapobiegać chorobie Alzheimera i nie zarządzać nią w ciele, ale faktycznie zarządzać nią w mózgu, ponieważ cholesterol jest największym składnikiem mózgu. Wiedza o tych wszystkich rzeczach jest dla nas bardzo ważna, jeśli wyeliminujemy chorobę Alzheimera, ludzie będą się starzeć i mieć inne rodzaje demencji, więc musimy się tym wszystkim przejmować.

Lori:

Zgadzam się, całkowicie się zgadzam. Z moją mamą formalnie zdiagnozowano ją dopiero w połowie lat 60-tych, ponieważ przez 10 lat była to po prostu kupa kupowana przez hormony. Kiedy w końcu ją przetestowaliśmy, zrobiła test składający się z 10 pytań, a ponieważ miała dobry dzień, zdała go, więc nie był już dostępny.

Kiedy mój tata zachorował, zabraliśmy ją na szeroko zakrojone badania i przeprowadzili 2 lub 3 dni testów i do tego momentu było to dla niej okropne, okropne, okropne. Wyniki testu wróciły; miała mentalność trzylatka nie spuszczaj jej z oczu. To była dość przerażająca i dość druzgocąca wiadomość, mimo że widzieliśmy spadek i wiedzieliśmy jako rodzina i czuliśmy się jak rodzina, ale lekarze byli przerażający.

Skąd mam wiedzieć, czy mam chorobę Alzheimera?

Wtedy, jak powiedziałeś, lekarze potrzebują dziś więcej edukacji, ale wtedy było gorzej, jeśli chodzi o próbę dotarcia do sedna. Słyszę codziennie historie o ludziach idących do lekarza, jak są leczeni i źle diagnozowani oraz jak trudne i bolesne jest dla nich przebywanie tam bez wsparcia lub postawienie diagnozy i powiedzenie, że mają wrócić i do zobaczenia za 9 miesięcy lub 12 miesięcy lub tutaj jest numer do Stowarzyszenia Alzheimera i to wszystko. Są po prostu tak przytłoczeni i tak wiele musimy zmienić.

To ekscytujące, jestem bardzo podekscytowany widząc, jak zaczynają pojawiać się społeczności i firmy przyjazne demencji oraz mistrzowie demencji, a prasa mówi o tym więcej, myślę, że to wszystko są duże pozytywy, chciałbym zobaczyć więcej pozytywnych historii o chorobie, jej całym zgubie i mroku i to jest to, co przeraża ludzi przed ujawnieniem się przetestowany jest, ponieważ to wszystko jest zgubą i mrokiem. Musimy dać ludziom nadzieję i wsparcie w tym procesie, inaczej nie będą chcieli się o tym przekonać z powodu wszystkich negatywnych aspektów z tym związanych. Mamy długą drogę do motyki.