CHOROBA ALZHEIMERA: CZY PLASTYCZNOŚĆ NEURONÓW PREDYSPONUJE DO AKSONALNEJ Zwyrodnienia NEUROFIBRYLARNEGO?
New England Journal of Medicine, tom. 313, strony 388-389, 1985
CHOROBA ALZHEIMERA: CZY PLASTYCZNOŚĆ NEURONÓW PREDYSPONUJE DO AKSONALNEJ Zwyrodnienia NEUROFIBRYLARNEGO?
Do redakcji: Gajdusek wysuwa hipotezę, że przerwanie neurofilamentów jest podstawą kilku chorób otępiennych (wydanie z 14 marca). 1 Aby wyjaśnić, dlaczego niektóre neurony w mózgu są dotknięte, a inne nie, sugeruje, że komórki z dużymi drzewami aksonalnymi, ze względu na ich duże zapotrzebowanie na transport aksonalny, są szczególnie podatne na uszkodzenia osiowo-szkieletowe. Hipoteza Gajduska jest atrakcyjna, ale nie uwzględnia obserwacji, że duże neurony otorowe są minimalnie dotknięte chorobą Alzheimera.
Sugerujemy, że plastyczność komórki, jak również rozmiar drzewa aksonalnego, mogą nakładać wymagania na transport aksonalny. Plastyczność komórek nerwowych jest związana z różnymi czynnikami troficznymi, m.in.2 niektóre z nich obejmują transport aksonalny. Stosownym przykładem jest kiełkowanie widoczne w końcówkach noradrenaliny przegrody,3 przypuszczalnie towarzyszy mu znaczny napływ nowych neurofilamentów.
Substratem prawdopodobnie są neurony wykazujące wysoki stopień plastyczności pamięć i uczenie się; oba są upośledzone w chorobie Alzheimera. Szlaki norepinefryny zostały powiązane z uczeniem się związanym z nagrodą, 4 a komórki norepinefryny locus ceruleus są niszczone w niektórych przypadkach Choroba Alzheimera.5 Degeneracja Alzheimera uszkadza również miejsce pochodzenia komórek serotoninowych w szwie śródmózgowiowym6, a serotonina została zaproponowana jako mediator warunkowania klasycznego.7 Rolę mogą odgrywać szlaki acetylocholiny wychodzące z jądra podstawy Meynerta do kory mózgowej klucza zatrzaskowego w złożonej pamięci przechowywanie i odzyskiwanie,8.9 i jak dobrze wiadomo, choroba Alzheimera jest związana z utratą tych ciał komórkowych, jak również ich enzymów.10 Na poziomie korowym degeneracja typu Alzheimera wpływa preferencyjnie na neurony w obszarach asocjacyjnych, najbardziej uderzająco w hipokampie i ciele migdałowatym, 11 oba odgrywają główną rolę w pamięci. 12 Ponadto degeneracja neurofibrylarna zachodzi selektywnie w neuronach z aksonami łączącymi hipokamp z korą śródwęchową. 13 Ponieważ neurony z każdej z tych grup tworzą połączenia związane z kodowaniem informacji, 14 co wymaga wysoki stopień plastyczności, ich pogorszenie potwierdza wniosek, że komórki wykazujące znaczną plastyczność są podatne na rozerwanie neurofibrylarne.
Zakłócenie powolnego mechanizmu transportu aksonalnego w neuronach o wysokim stopniu plastyczności może prowadzić do wszechobecnej dysfunkcji pamięci, podstawowego objawu otępienie niezależnie od przyczyny. Ta dysfunkcja włókien aksonalnych może stanowić podstawę mikropatologiczną dla wcześniej postulowanego związku między skazą mikrotubularną a chorobą typu Alzheimera otępienie 15,16 i łączą ze sobą podklasę chorób otępiennych.
J. Wesson Ashford, MD, Ph.D.
Lissy Jarvik, MD, Ph.D.
Instytut Neuropsychiatrii UCLA
Los Angeles, Kalifornia 90024